Materiały szklane i ceramiczne są nieorganiczne i niemetaliczne. Mają wiele fizycznych właściwości, w tym są twarde, sztywne i kruche. Podstawową różnicą między tymi dwoma rodzajami materiałów jest to, że szkło jest całkowicie amorficzne, a ceramika jest krystaliczna. Najczęstszym rodzajem szkła jest szkło sodowo-wapniowe, które składa się głównie z krzemionki (piasku), z dodatkiem węglanu sodu (soda) i tlenku wapnia (wapno). Dodatki sodowe i wapienne ułatwiają kształtowanie szkła w wysokiej temperaturze, tworząc zastawy stołowe, okna itp. Istnieją również szkła techniczne, które mają różne dodatki, aby zapewnić pewne właściwości, takie jak kompatybilność w wysokiej temperaturze lub wysoka wytrzymałość.
Ceramikę tworzy się tworząc gęstą, ciekłą mieszaninę krystalicznych tlenków, azotków lub węglików. Mieszanina jest formowana do pożądanego kształtu, a następnie wypalana w wysokiej temperaturze w celu wytworzenia stałego kawałka ceramicznego. Najwcześniejsze wyroby ceramiczne powstały w wyniku wypalania gliny z naczyń i płytek. Nowoczesna ceramika, taka jak tlenek glinu i węglik wolframu, jest wysoce zaawansowana, aby zapewnić takie właściwości, jak izolacja elektryczna i odporność na zużycie. Najczęstszymi metodami obróbki laserowej materiałów szklanych i ceramicznych są znakowanie i grawerowanie.